Μια φορά κι έναν καιρό, δεν υπήρχαν στη γη ο χρόνος, οι Θεοί, γυναίκες ή άνδρες. Υπήρχαν μόνο τα βάθη του 'τίποτα και του πουθενά' , καθώς και η σκοτεινή, αιώνια ησυχία. Σιγά-σιγά μια μελωδία-σαν ψίθυρος στην αρχή- ακούστηκε από το ατελείωτο σκοτάδι. Η μουσική ήταν το Oran Mór, 'Η Μεγαλειώδης Μελωδία', η οποία εξελίχθηκε και απέκτησε σπειροειδές μεγαλειώδες σχήμα, συγκεντρώνοντας άμμο και αποκτώντας ορμή, φτάνοντας όλο και πιο μακριά και δυνατά και καταλήγοντας σε ένα μεγάλο κρεσέντο.
Επόμενο